Μαμά, Μπαμπά, Θείε, Θεία, Παππού, Γιαγιά, Οικογένεια:
Πρέπει να μιλήσουμε.
Ίσως εσείς να μην έχετε πολλούς Μαύρους φίλους, γνωστούς, ή συναδέλφους, αλλά εγώ έχω. Οι Μαύροι άνθρωποι είναι ένα θεμελιώδες κομμάτι της ζωής μου: είναι φίλοι μου, γείτονές μου, οικογένειά μου. Φοβάμαι γι ‘αυτούς.
Πρόσφατα, στην Μινεσότα, ένας λευκός αστυνομικός σκότωσε έναν Μαύρο άντρα, τον George Floyd, έχοντας το γόνατό στο λαιμό του, για 9 λεπτά, αγνοώντας τις συνεχείς κραυγές βοήθειας καθώς δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Την ίδια στιγμή άλλοι τρεις αστυνομικοί στέκονταν δίπλα, χωρίς να παρέμβουν. Η περίπτωση του Floyd δεν είναι η μοναδική. Φέτος μόνο, το Μαίο, μέλη της αστυνομίας σκότωσαν τον Dreasjon Reed στην Ιντιάνα και τον Tony McDade στη Φλόριντα, και το Μάρτιο, την Breonna Taylor στο Κεντάκι. Ένας πρώην αστυνόμος ντετέκτιβ σκότωσε τον Ahmaud Arbery, τον Φεβρουάριο, στην Τζώρτζια.
Η αστυνομία δεν έχει υποστεί συνέπειες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων για τις δολοφονίες Μαύρων ανθρώπων, ακόμα και όταν υπάρχει εκτεταμένη κάλυψη από τα ΜΜΕ. Φανταστείτε πόσα περισσότερα περιστατικά δεν καταγράφονται ή δεν γνωστοποιούνται.
Αυτή είναι η τρομακτική πραγματικότητα την οποία οι Μαύροι άνθρωποι, για τους οποίους νοιάζομαι, αναγκάζονται να ζουν καθημερινά.
Ίσως να σκέφτεστε: και εμείς δεν είμαστε μειονότητα; ‘Όταν πρωτοήρθαμε στην Αμερική δεν είχαμε τίποτα — δεν καταφέραμε να χτίσουμε μια καλή ζωή εδώ παρά τις διακρίσεις; Γιατί δεν μπορούν να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο;
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας πώς βλέπω τα πράγματα. Σας το λέω από αγάπη γιατί θέλω όλοι μας, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου, να καταφέρουμε περισσότερα πράγματα.
Όταν περπατάμε στο δρόμο, σε μεγάλο βαθμό ο κόσμος δεν μας θεωρεί απειλή. Όταν βγαίνουμε από τα σπίτια μας, δεν αναρωτιόμαστε εάν θα επιστρέψουμε εκείνη την ημέρα. Δεν φοβόμαστε πως αν μας σταματήσει η αστυνομία, θα μας σκοτώσει.
Αυτό δεν ισχύει για τους Μαύρους μας φίλους.
Η μεγάλη πλειοψηφία των Μαύρων ανθρώπων είναι απόγονοι των ανθρώπων που πουλήθηκαν στην σκλαβιά και μεταφέρθηκαν στην Αμερική παρά τη θέλησή τους. Για αιώνες, οι κοινότητες, οικογένειες και τα σώματά τους κακοποιήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως περιουσία, για κέρδος. Ακόμα και μετά το τέλος της σκλαβιάς, η κυβέρνηση δεν τους επέτρεψε να χτίσουν τις ζωές τους — με την βοήθεια του νομικού συστήματος, τους αρνήθηκε το δικαίωμα στην ψήφο, στην εκπαίδευση, και στην ιδιοκτησία περιουσίας και επιχειρήσεων. Οι ανισότητες αυτές επιβάλλονται από την αστυνομία και το σωφρονιστικό σύστημα, των οποίων η προέλευση είναι οι οργανωμένες περιπολίες λευκών για τον έλεγχο των σκλάβων, και οι φυτείες του Νότου. Οι Μαύροι άνθρωποι ζούσαν υπό μια συνεχή απειλή βίας, η οποία συνεχίζεται και σήμερα.
Η καταπίεση των Μαύρων ανθρώπων δεν έχει σταματήσει, απλά έχει αλλάξει μορφή.
Οι Μαύροι άνθρωποι όχι μόνο έχουν υπομείνει αυτές τις συνθήκες, αλλά συνεχίζουν να επιμένουν παρόλα τα εμπόδια που ακόμα βρίσκονται μπροστά τους. Χτυπήθηκαν, φυλακίστηκαν, και σκοτώθηκαν στα χέρια της αστυνομίας παλεύοντας για πολλά από τα ίδια δικαιώματα που όλοι απολαμβάνουμε σήμερα. Ακόμα και με το άδικο σύστημα που μας στρέφει όλους τον έναν εναντίον του άλλου, Μαύροι ακτιβιστές βοήθησαν να έρθει τέλος στους αθέμιτους νόμους περί μετανάστευσης και το φυλετικό διαχωρισμό για όλους μας.
Αν και έχει σημειωθεί πρόοδος, το ίδιο άδικο σύστημα εξακολουθεί να επικρατεί. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των αιώνων, η κυβέρνησή μας συνεχίζει να σκοτώνει τους Μαύρους ανθρώπους ατιμώρητα.
Ξέρω ότι βλέποντας την λεηλασία και καταστροφή περιουσιών, νιώθετε φόβο και ανησυχία.
Φανταστείτε τον πόνο και την λύπη που θα νιώθατε αν άλλοι άνθρωποι νοιάζονταν περισσότερο για υλικά αντικείμενα που αντικαθίστανται, παρά για την ζωή των παιδιών σας. Πόσο καταπονημένοι θα πρέπει να ήσασταν για να διαμαρτύρεστε έτσι εν μέσω πανδημίας. Φανταστείτε την εξάντληση που φέρνει ένας πόλεμος ενάντια της ίδιας κρατικής βίας, που πολέμησαν και οι πρόγονοι σας.
Για αυτό υποστηρίζω το κίνημα Black Lives Matter (Οι Ζωές τών Μαύρων Μετράνε).
Ένας τρόπος υποστήριξης είναι να μιλάω ανοιχτά όταν βλέπω ανθρώπους στην κοινότητά μου, ακόμα και στην ίδια μου την οικογένειά, να λένε ή να κάνουν πράγματα που μειώνουν την κοινότητα των Μαύρων ανθρώπων. Η σιωπή μας έχει κόστος και πρέπει να το συζητήσουμε.
Είμαι αιώνια ευγνώμων για τους αγώνες που έχετε υποστεί σε μια χώρα που δεν ήταν πάντα καλή σε εσάς. Εμάς τους ‘Ελληνες στο παρελθόν μας κατηγόρησαν για ασθένεια, τρομοκρατία, και εγκλήματα; άδικα και με τραγικά αποτελέσματα.
Η ΑΧΕΠΑ ιδρύθηκε το 1922 για να καταπολεμήσει την ανθελληνική καμπάνια του ΚΚΚ, που έσπειρε ψέματα και μίσος για τους Έλληνες μετανάστες της εποχής. Και εσείς οι ίδιοι έχετε υποφέρει από μια προκατειλημμένη Αμερική, για να μπορέσω να έχω εγώ μια καλύτερη ζωή.
Αλλά βλέπουμε τώρα πιό ξεκάθαρα από ποτέ, ότι είμαστε όλοι μαζί σ’αυτόν τον αγώνα, και δεν μπορούμε να νιώσουμε ασφαλείς μέχρι που οι Μαύροι φίλοι, αγαπημένοι, και γείτονές μας, είναι και αυτοί ασφαλείς. Ο κόσμος που αναζητάμε είναι ένας τόπος όπου μπορούμε να ζήσουμε όλοι χωρίς φόβο. Αυτό είναι το μέλλον που θέλω — και ελπίζω να το θέλετε επίσης.
Με αγάπη και ελπίδα,
Τα παιδιά σας
Αυτή είναι η Ελληνική εκδοχή της ανοιχτής επιστολής που δημιουργήθηκε από το Letters for Black Lives, ένα συνεχές έργο για ανθρώπους που δημιουργούν και μεταφράζουν πόρους για την καταπολέμηση του anti-Blackness για τις κοινότητές τους σε αλληλεγγύη με το #BlackLivesMatter. Η επιστολή γράφτηκε και μεταφράστηκε συνεργατικά από εκατοντάδες άτομα που θέλουν ειλικρινείς και σεβαστές συνομιλίες με τους γονείς τους για ένα θέμα σημαντικό σε αυτούς.
